Deze zomer volgde ik bij Manon Arnold de basiscursus Mediumschap. Dat was voor mij een grote stap, omdat ik me eigenlijk niet veel met de geestenwereld bezighield. Toch overwon de nieuwsgierigheid mijn terughoudendheid. Een sterke, persoonlijke reden om deze cursus te volgen was er: vanaf jonge leeftijd zie en ervaar ik dingen die voor velen niet alledaags zijn. Ik krijg onverwachte bezoeken van gestorvenen, krijg soms voorspellende berichten door en voel letterlijk energieën om mij heen, zowel positieve als negatieve. Allemaal ervaringen die ik niet opzoek (laat staan wil ondervinden) en ook niet altijd kan duiden. Als toch wel nuchtere maar tegelijk gevoelige man ervaar ik die momenten soms als lastig. De cursus van Manon moest mij hopelijk duidelijkheid geven. En mij handvatten geven hoe je berichten van gene zijde moet lezen of interpreteren. Ik was benieuwd hoe die vorm van communicatie tussen levenden en overledenen werkt, wat je ermee kunt en vooral: hoe je je leven ermee kunt verrijken.
Wat ik vooraf niet kon vermoeden is hoeveel innerlijke rust deze cursus mij zou gaan geven. Door het opdoen van theoretische kennis en uitvoeren van praktische oefeningen kon ik weliswaar moe worden, maar ook werd mij duidelijk dat de Geestenwereld een positieve, mooie plek is die altijd probeert in contact te komen met ons. We kunnen hier op aarde, als we ervoor openstaan, een ‘haakje’ creëren met gene zijde en zo in verbinding met elkaar komen. Om zo, elk vanuit zijn of haar eigen wereld en perspectief, samen te werken, gevoelens duidelijk te maken of boodschappen door te geven. Ik was verbaasd hoeveel positieve kracht of juist rust van ‘die andere kant’ aan ons wordt doorgegeven, alsook de sterke wil om ons te helpen.. Zo kreeg ik tijdens de cursus ineens via een medecursist contact met mijn overleden broer. Hij overleed in 2004 op 37-jarige leeftijd en ik had een zeer sterke band met hem. Zij meldde, later aangevuld door Manon die bijsprong, tal van voorbeelden die niemand kon weten! Wat overigens ook een belangrijk punt is tijdens de cursus: bewijsvoering. Ook gaf hij aan dat hij blij was met mijn ontwikkelingen in werk en privé en ik kreeg door dat hij, ondanks zijn overlijden op jonge leeftijd, het goed maakte in de Geestenwereld.
"De Geestenwereld is een wereld van kracht, licht en liefde en bewustzijn. Na de dood blijft het bewustzijn intact en leeft je dierbare verder in zijn of haar nieuwe vorm van bestaan. Als je als achtergeblevene hier open voor gaat staan, is dit de eerste stap van verbinding richting jouw dierbare. Vele stappen zullen daarna volgen, waardoor je steeds meer gaat beseffen dat het leven na de fysieke dood niet ophoudt te bestaan."
Manon
Toen ik op zijn sterfdag bij mijn ouders langsging, was mijn oudste broer daar ook. Hij met
name is wars van wat hij zou omschrijven als ‘zweverige zaken’ als contact zoeken met de
Geestenwereld. ‘Nog steeds is het herdenken van mijn broers sterfdag, ook na zoveel jaar, voor ons een moeilijk moment’. Als we samenkomen is de sfeer wat zwaar, omsluierd door verdriet. Ik vertelde dit keer aan mijn broer en ouders over de cursus en mijn ‘ontmoeting’ via een medecursist. Ze waren verbaasd door de treffende voorbeelden en ook de informatie die mijn overleden broer had doorgegeven. En wat gebeurde er? We spraken daarna eigenlijk vrolijk met elkaar tijdens de koffie, haalden herinneringen op en konden niet anders dan inzien dat er inderdaad zoveel meer is tussen hemel en aarde. We vonden het die dag allemaal een bijzonder en fijn moment om hem zó te kunnen gedenken. Door mijn ervaring te delen had de voor ons toch moeilijke dag een positieve wending gekregen. Dankzij mijn cursus en tegelijk ook mijn overleden broer! Alleen al door die ervaring was de cursus van Manon voor mij geslaagd. Naast het feit dat ik veel inzicht heb gekregen hoe om te gaan met informatie en signalen die binnenkomen uit de geestenwereld. Ik ben blij dat ik erbij ben geweest!
Boudewijn
Waarom ik het verhaal van Boudewijn heb gedeeld.
Het is zo mooi om te ervaren wat voor een wonderen er gebeuren als je gaat openstaan voor een leven na dit leven. Zoals je in Boudewijns verhaal hebt kunnen lezen, schreef hij: 'Als we samenkomen is de sfeer wat zwaar en omsluierd door verdriet.' Door zijn ervaring te delen met de familie, kreeg die dag spontaan een positieve wending. Natuurlijk blijft het gemis en zal het verdriet nooit weggaan. Verdriet heeft ook iets moois. Het zorgt ervoor dat je de liefde voelt en blijft voelen. Echter als je gaat beseffen dat je dierbare voortleeft, dat verbinding mogelijk is en dat een overledene je nog steeds kan volgen en bij je kan zijn, ook na vele jaren, kan dat voor dat éne sprankje licht zorgen waardoor er een ommekeer ontstaat. Je kan dan, misschien door je tranen heen, met een glimlach terugdenken aan de mooie, vreugdevolle momenten die je met elkaar hebt beleefd. Vanuit die energie is het voor de Geestenwereld ook makkelijker je te bereiken. Ik weet zeker dat op deze dag van herdenking de broer van Boudewijn heeft meegenoten van deze onverwachte vreugdevolle ommekeer. Zoals wij hier op aarde het soms nodig hebben om gezien en gehoord te worden, heeft de broer van Boudewijn op die dag hetzelfde ervaren in de wereld waar hij zich nu begeeft.
Wil je graag reageren, heb je vragen of een soortgelijke ervaring?
Schrijf dan gerust een reactie onder deze post.
Comments