Gisteren was ik met mijn gezin een dagje in Utrecht. We liepen langs de Mariaplaats, waar ik op het Utrechts Conservatorium van 1988 tot 1991 studeerde, alvorens ik naar Rotterdam vertrok. Ik vind het altijd leuk om er even langs te lopen. Er komen altijd wel weer mooie herinneringen boven.
Deze keer zag ik mezelf vele jaren terug als 20 jarige student met een groepje medestudenten op de traptreden voor de ingang van de school zitten. We hadden het over het naderende derdejaars examen. Een best wel spannend examen! Er waren drie mogelijkheden die je na het examen te horen kon krijgen. 1) Je niveau is niet goed genoeg, wat betekent dat je op die school niet verder kunt studeren. 2) Je voldoet aan de eisen en je mag doorstuderen voor Docerend Musicus (Gericht op het lesgeven) 3) Je krijgt te horen dat je meteen door mag voor het Uitvoerend Musicus diploma. (Solisten Diploma) Je mag het Docerend Musicus diploma, met alle didactische vakken (veel werk) overslaan. Het was een ‘eer’ als je tot de laatstgenoemde groep behoorde en direct voor je UM mocht gaan.
Mijn intuïtie en het contact met de geestenwereld waren van jongs af aan al deel van mij. Het was gewoon, het hoorde bij me. Ik had hier verder geen begeleiding in en liep daardoor tegen bepaalde dingen aan die ik toen nog niet echt begreep. Bijvoorbeeld als iemand iets zei, voelde ik de intentie erachter, die soms heel anders was dan dat het gesproken gedeelte deed voorkomen. Dat vond ik verwarrend. Ik kon er geen vinger op leggen, maar ik wist dat het ‘niet klopte’.
Soms wist ik vooraf door innerlijk te weten of door een droom, hoe dingen zouden verlopen. Als ik dat benoemde, keek men me verbaasd aan. Dus ik hield al snel mijn mond.
In mijn jongere jaren was ik me er zeker bewust van, maar ik ging er onbewust mee om. Pas later toen ik mijn intuïtie en mediumschap ging trainen, viel het kwartje. Wat er die dag afspeelde op de traptreden voor de school, geeft precies aan hoe ik indertijd met mijn intuïtie, mijn innerlijk weten, omging.
Via via had ik gehoord dat er een nieuwe hoofdvakdocent in Rotterdam was aangenomen. Er gingen goede verhalen rond over hem. Ik was enthousiast, hoewel ik verder niet veel wist over de man zelf en zijn muzikale kunsten.
“Welke stukken ga jij doen voor je derdejaars examen?" vroeg een jaargenoot aan mij. Out of the blue hoorde ik mezelf antwoorden: “Ik ga geen derdejaars examen doen.“ “Ik wil op het Rotterdams Conservatorium verder studeren." Ik zag de verbaasde uitdrukking op de gezichten van mijn medestudenten. Ik had het immers erg naar mijn zin in Utrecht. Ik moet zeggen dat ik net zo verbaasd was als hen.
Na een kort moment door mijn eigen woorden uit het veld geslagen te zijn, voelde ik een kracht boven komen. Het stond vast! Dit is wat ik moet doen! “Ik leg het straks nog wel uit." "Mijn les begint over vijf minuten", zei ik terwijl ik opstond om naar boven te gaan. De plotse beslissing voelde goed. Het spannende gedeelte, waar ik tegenop zag, was het nieuws te vertellen aan mijn hoofdvak leraar. Een donderslag bij heldere hemel zou dit gaan worden. Toen ik de deur opende, viel ik dus maar gelijk met de deur in huis. “Voordat de les begint, wil ik graag wat zeggen", zei ik tegen mijn docent, terwijl ik moed verzamelde om verder te gaan. “Ik wil stoppen in Utrecht en overstappen naar het Rotterdams Conservatorium.” Het hoge woord was eruit. Mijn leraar reageerde heel relaxed. Dat vind ik tot op de dag vandaag nog steeds bijzonder. Het had zeker anders kunnen gaan.
Na een uur hoofdvak les te hebben gehad keerde ik weer terug naar het plein voor de school. Mijn vrienden hadden zich daar verzameld en waren overduidelijk benieuwd naar mijn keuze en wat er zich boven in het leslokaal had afgespeeld. Zoals ik had verwacht, kreeg ik allemaal vragen op me afgevuurd. “Vertel Manon, wat is dat nou?" “Ga je echt weg hier?" “Heb je al auditie in Rotterdam gedaan dan?" "Ben je daar al aangenomen?” “Nee”, was mijn antwoord en vertelde er maar niet bij dat dit voor mij eigenlijk net zo nieuw was als voor hen. “Wat doe je als je daar niet wordt aangenomen?" "Waar ga je dan naartoe?" “Ben je niet bang dat je met niets eindigt?" De laatste vragen waren goede vragen. Daar had ik nog niet over nagedacht, omdat ik wist dat het goed zou komen. “Weet ik niet”, antwoordde ik, wetende dat ze het niet zouden begrijpen. Ik had er immers geen bewijs voor. “Dat is best wel een groot risico”, ging een medestudent uit het vijfde jaar serieus verder. “Ik denk namelijk niet dat je leraar, mocht je niet in Rotterdam worden aangenomen, je na deze actie nog kan of wil terugnemen." Hij ging verder: “Als ik jou was, zou ik naast Rotterdam voor de zekerheid ook nog op andere plaatsen auditie doen."
De weken daarop bereidde ik dezelfde muziek voor waar ik mijn tanden al had ingezet voor het derdejaars examen in Utrecht. Ik had me alleen aangemeld in Rotterdam. Al de andere conservatoria had ik niet aangeschreven. Voordat ik het wist was de grote dag aangebroken. Die ochtend in de kantine in Utrecht waren er veel vrienden die me succes wensten. Ik voelde de spanning in mezelf toenemen, omdat hun voorkomen heel positief was, maar achter de woorden en de lichaamstaal voelde ik wat anders; de bezorgdheid dat het niet zou lukken. Gelukkig leed de auditie in Rotterdam daar niet onder. Na afloop kreeg ik te horen dat ik welkom was op het Rotterdams Conservatorium in het vierde jaar en dat ik het Docerend Musicus diploma mocht overslaan en direct door mocht studeren voor het diploma van Uitvoerend Musicus.
Als ik er nu aan terugdenk was het inderdaad best wel een risico en had ik dit zeker handiger aan kunnen pakken. Toch wist ik toen dat het de juiste weg was. Wie weet, als ik op safe had gespeeld, dat juist de onzekerheid zou zijn toegenomen wat betreft de kans op een mislukking. Of mijn auditie daar dan onder geleden zou hebben? Ik weet het niet. Eén ding is zeker, ik had er met veel meer spanning gestaan. Ik wilde immers naar Rotterdam om van die hoofdvak leraar te leren, niet omdat de school of de stad zelf me aansprak.
Als je ouder wordt, weet je dat er dingen ‘mis’ kunnen gaan. Dit komt door je inmiddels eigen opgedane levenservaring en die van het zien van anderen. ‘Mis gaan’ is trouwens geen drama. Je leert ervan. Toch is het jammer als bij bepaalde keuzes het ‘wat als’ brein de overhand neemt, je dan je keuze daarop baseert en de flow niet kan ervaren. Er kunnen mooie kansen verloren gaan.
In mijn jonge jaren volgde ik mijn intuïtie blindelings, zonder het te analyseren. Het kwam altijd goed. Weer wat jaren verder ging ik er zelf vaak tegenin. Mijn gedachten en emoties speelden te veel een rol. Vaak wist ik van binnen dat de uiteindelijke keuze die ik maakte niet de juiste was. Dat gold ook voor bepaalde mensen met wie ik omging. Toch deed ik het. Door mijn gevoeligheid hechtte ik vaak te veel waarde aan de meningen van anderen en stond indertijd daardoor niet altijd even sterk in mijn schoenen. Goedgelovigheid en het niet willen weten speelden ook een rol. Al deze ervaringen zijn gelukkig niet voor niets geweest. Je leert er veel van.
Door bewust te worden van je denken, je emotie en je intuïtie én te weten welke van de drie aan het woord is, creëer je balans en innerlijke zekerheid in je leven.
Na jaren in Nederland en in het buitenland zelf opleidingen te hebben gevolgd op het gebied van intuïtie en mediumschap, is het mijn passie om anderen te laten ervaren hoeveel innerlijke kracht er vrijkomt als je de intuïtieve afstemming serieus gaat trainen. Je zult ervaren dat je door het inzetten van die kracht beter bij jezelf kunt blijven. Door het trainen van je intuïtieve zintuigen leer je ook nog eens herkennen of de binnengekomen informatie daadwerkelijk om je intuitie gaat, of dat je brein en emoties je proberen te verleiden tot het maken van een keuze of een inzicht die gebaseerd is op angst.
Wil je leren onderscheiden of de informatie die bij jou binnenkomt om gedachten, emoties of je intuïtie gaat? Wil je jouw intuïtie trainen, zodat je die bewuster en krachtiger in kunt zetten? Voor jezelf en voor de ander? In het drieluik ‘Geef je intuïtie een stem’ leer je de intuïtieve afstemming. Er wordt theoretisch uitleg gegeven, waardoor het vage omtrent intuïtie duidelijk wordt en door middel van oefeningen breng je het geleerde in de praktijk.
Ben je geïnteresseerd? Neem dan een kijkje op de pagina van ‘Geef je intuïtie een stem’ door te klikken op onderstaande link. Ik hoop je te ontmoeten!
Privé Consult: https://www.manonarnold.com/consulten
Comments