Henk was de meester van mijn twee kinderen op de lagere school. Hij zette zich altijd vol overgave in voor de kinderen van zijn klas. Ook gedurende de ziekte van zijn vrouw probeerde hij daarin een weg te vinden. Kort nadat zijn vrouw was overleden sprak hij me aan op de wandelgang met de vraag of hij een keer mocht komen praten over het werk wat ik deed. We spraken af bij hem thuis. Al gauw werd ik me bewust van zijn vrouw die zich maar al te graag in het gesprek wilde mengen. Ze was duidelijk aanwezig en gaf zulke mooie informatie door; het toverde een glimlach op Henk zijn gezicht. Ze wist hem zelfs hardop aan het lachen te maken door een herinnering te delen uit hun verkeringstijd.
Henk hoorde over de lessen die ik gaf op het gebied van intuïtie en mediumschap en gaf zich op voor beide basiscursussen. Het deed hem goed met gelijkgestemden om te gaan. Daarbij wilde hij zich verdiepen in de voor hem nieuwe wereld van de ongeziene energie. Door zijn vervroegd pensioen had hij genoeg tijd om deze nieuwe uitdaging aan te gaan. Hij sloeg geen cursus over. Al gauw gaf hij mooie boodschappen door aan zijn medecursisten en mocht hij zelf bemoedigende boodschappen ontvangen. Het feit dat de lessen werden gegeven in de aula van de school, waar hij met zoveel plezier jarenlang gewerkt had, voelde voor hem vertrouwd.
In de jaren die volgden bouwden we een hechte band op. Regelmatig kwam ik langs om een bakkie te halen.
Toen werd Henk ziek. Hij kreeg steeds minder energie. Toch bleef hij de cursussen volgen. Ze waren erg belangrijk voor hem. Alles op wilskracht, want lichamelijk was hij op. Kort voordat de laatste cursusdag zou aanbreken werd het duidelijk dat de fysieke situatie zijn wilskracht had ingehaald. Het lukte niet meer om te komen. Dat was verdrietig. Hij had de cursus zo graag willen afmaken. Ik beloofde hem dat ik na afloop van de lesdag langs zou komen om verslag te doen.
In de les hebben de cursisten als 'opdracht' vanuit verbinding en inspiratie iets voor Henk op papier gezet. Geen 'sterkte' brieven, maar brieven met een boodschap. Hetzij van gene zijde, hetzij een filosofie doorgegeven vanuit die andere wereld. Elk op zijn of haar unieke wijze schreven ze allemaal een A-viertje vol.
Toen ik de brieven aan Henk voorlas, was hij zichtbaar geraakt. Het bijzondere was dat hij het geschrevene herkende als hele mooie herinneringen uit het leven van zijn vrouw en hemzelf. Het sterkte hem te ervaren dat de groep, in verbondenheid, aan hem gedacht had. Maar wat nog sterker binnenkwam waren de boodschappen van zijn overleden vrouw. 'Ze voelt zo dichtbij', zei hij geëmotioneerd nadat ik de laatste brief had voorgelezen.
Henk is eind juli overleden. Ook al hoeft hij mij er niet van te overtuigen dat er leven is na de dood, ik ben oh zo blij met de seintjes die hij doorgeeft vanuit die andere kant.
Inmiddels is deel II van de cursus 'Geef je intuïtie een stem' achter de rug. De eerste cursus zonder Henk en ook nog eens op een andere locatie. Het is even wennen. Voordat de les begint, vraag ik: 'Ben je erbij Henk?'
Gelukkig kent de verbinding met de Geestenwereld geen tijd, geen specifieke locatie, geen afstand en voel ik als antwoord op mijn vraag zijn levendige energie duidelijk achter me.
Manon x
Wil je graag meer informatie lezen over de cursus intuïtie en reading? Klik dan op de link 'Geef je intuïtie een stem'
Wil je graag in contact komen met een overleden dierbare, meer inzicht krijgen in waar je op dit moment in je leven staat, wat je tegenhoudt en waar je naartoe kunt groeien? Dan kan in een privé consult. Klik voor meer informatie op de link Privé Consulten.
Comments