Mijn vader had het niet gemakkelijk na met de VUT te zijn gegaan. Door de ziekte Parkinsonisme, een variant van Parkinson waar nog geen medicijnen tegen zijn, takelde hij steeds verder af. Stapje voor stapje moest hij zijn mobiliteit inleveren, wetende dat uiteindelijk ook het vermogen om te praten zou gaan wegvallen.
We zagen elkaar zo’n vier keer per week. Of hij kwam in de rolstoel met de Valys taxi bij ons thuis, of we zochten hem op in het verzorgingstehuis Sonnevanck.
Toen zijn spraak zo goed als was weggevallen, groeide er op een heel natuurlijke manier een andere vorm van communicatie tussen ons. Via oogcontact wist hij over te brengen hoe het met hem ging en wat hij nodig had. Van mijn kant leerde ik zijn nieuwe vorm van communicatie steeds beter aan te voelen. Zo ook op deze bijzondere dag.
Ik opende de deur van zijn kamer. De laatste tijd vond ik hem steeds vaker, zittend in zijn rolstoel, voor zich uit starend of knikkebollend voor de tv. Dit keer was het anders. Ik keek in een paar stralende, wakkere ogen. Dat was best bijzonder, omdat zijn gelaatsuitdrukking door Parkinsonisme zo goed als verdwenen was. Er hing een blijdschap, rust en sereniteit in de kamer die ik niet eerder had gevoeld. ‘Wat is hier gebeurt?’, ging er door me heen.
Terwijl ik richting de kantine liep om voor mezelf een kop koffie en voor mijn vader zijn favoriete ijs op te halen, verbaasde ik me nog steeds over de bijzondere sfeer die ik zojuist had gevoeld. Weer terug op zijn kamer vroeg ik nieuwsgierig, terwijl ik voor hem het ijs uit de verpakking haalde: 'Is er iets bijzonders gebeurt, pap?" Moeizaam probeerde hij ja te knikken. Ik keek in zijn ogen en kreeg spontaan zijn informatie binnen: 'Hij heeft opa Jan gezien, zijn vader, die al tientallen jaren geleden is overleden!'
Nu is het zo dat mijn vader als exacte wetenschapper en overtuigend atheïst absoluut niet geloofde in het leven na de dood. We hebben in het begin van zijn ziekte, toen hij alles nog goed kon verwoorden, heel wat gespard over dit onderwerp. “ Maar pap, als je dan informatie over een overledene kunt doorgeven die je echt met geen mogelijkheid kunt weten? Dan moet er toch iets zijn op dat gebied?”, probeerde ik hem meerdere malen te overtuigen. “Toeval!”, zei hij dan. Vervolgens werd er een hele reeks cijfers opgesomd, gevolgd door een of andere ingewikkelde kansberekening. Ondanks zijn rotsvaste overtuiging dat er geen leven was na de dood, liet hij mij helemaal vrij, luisterde naar mijn verhalen en stimuleerde mijn ontwikkeling binnen het mediumschap.
“Heb je vannacht van opa Jan gedroomd?”, ging ik verder. Zijn ogen sperden zich wagenwijd open, terwijl hij mij strak aankeek. Het ja knikken lukte niet. “Dacht je eerst dat je droomde, maar besefte je vervolgens dat je toch wakker was en dat opa levensecht voor je stond?” Zijn hoofd ging nu op en neer als teken van bevestiging. “Was het fijn hem weer te zien?” "Ja ja ja jaaa", hoorde ik repeterend, zacht en nauwelijks verstaanbaar fluisteren. Dat raakte mij, omdat ik in lange tijd zijn stem niet meer had gehoord. "Wat mooi pap, dat hij bij je is geweest", en ik legde mijn hand op zijn arm. Samen genoten we van de sereniteit die om ons heen hing als gevolg van opa Jan's nachtelijke bezoek. Het rumoer in de kantine vervaagde.
Drup… drup…. de betovering werd verbroken door het smeltende ijsje dat ik nog steeds vasthield in mijn hand. ‘Hè stom, helemaal niet aan gedacht, wat een kleverig gedoe.’ Gauw hielp ik hem met het eten van het overgebleven deel. Ondertussen nam ik een slok van mijn koffie. ‘Brrrr, koude koffie, dat brengt je binnen een paar seconden weer met beide benen op de grond!’
Nu had mijn vader altijd al veel humor gehad. Gelukkig had hij die tijdens zijn ziekte niet verloren. Met een triomfantelijke grijns zei ik plagerig: “Pap, geloof je nu eindelijk in het leven na de dood?” Het bleef even stil. Vervolgens haalde hij diep adem. Met al zijn kracht fluisterde hij: “Ik laat het open.” Er brak, voor zover de mimiek dat toeliet, eenzelfde grijns door op zijn gezicht. Het was duidelijk dat hij zeer in zijn nopjes was over het feit dat hij zo fijntjes een bevestigend antwoord had weten te ontwijken.Toch, we kenden elkaar al langer dan vandaag en we wisten allebei wel beter. Het was voor hem een zeer bijzondere ervaring geweest. Dat was maar al te duidelijk voelbaar als ook zichtbaar op zijn gezicht.
Wat ben ik trots op mijn vader hoe hij zijn ziekte heeft gedragen en dankbaar dat hij zo kort na zijn overlijden al het contact wist te leggen waar ik zo op had gehoopt. Zó graag wilde hij laten weten over zijn nieuwe bestaan, waar hij weer helemaal gezond was en waar zijn fysieke beperkingen plaats hadden gemaakt voor een bewustzijn waarin nog steeds van alles mogelijk was.
“Herinner mij toen ik gezond was, zo ben ik nu weer. Ik kom niet alleen met feitelijke bewijzen, maar met zoveel meer.”
Deze zin die ik doorkreeg kort na mijn vaders overlijden heb ik altijd meegenomen in mijn werk als medium. Bewijzen zijn belangrijk. Ze worden gebruikt om aan te tonen wie er communiceert vanuit die andere kant. Het is een houvast voor de ontvanger dat een medium inderdaad in contact is met een geliefde uit de ongeziene wereld. Toch, de energetische imprint, het gevoel van samenzijn in deze energie, is uiteindelijk de meest helende ervaring die ik na een consult of demonstratie mediumschap teruggekoppeld krijg.
Waarom ik dit verhaal heb gedeeld
Door dit verhaal te delen hoop ik dat er genoeg vertrouwen is ontstaan dat je nooit en te nimmer alleen zal worden gelaten op de moeilijkste momenten in je leven. Is er een voor jou dierbaar persoon onverwacht overleden? Heb je daardoor geen afscheid kunnen nemen? Was je geliefde alleen bij zijn of haar heengaan? Weet dan dat iedereen, onder wat voor een omstandigheden dan ook, wordt opgewacht aan 'die andere kant.' Ja, ook als jouw dierbare behoorde tot de meest overtuigde atheïst op aarde, zoals mijn vader dat was tot kort voor het eind van zijn leven.
Wil je graag reageren, heb je vragen of een soortgelijke ervaring?
Schrijf dan gerust een reactie onder mijn post.
Liefs Manon x
Wil je meer weten over de basiscursus 'Geef je intuítie een Stem'?
Klik dan op onderstaande link.
Er zijn nog plaatsen beschikbaar.
Zondag 2 juni | Zondag 23 juni | Zondag 7 juli | Harderwijk
Comments